Θεώρημα
Είχε περάσει σχεδόν ένα εξάμηνο που ήμαστε μαζί με την Μ. Η σχέση μας ήταν περίεργη, εγώ ήμουν σε ηλικία που ένιωθα το κάλεσμα αλλά δεν ήξερα πως να το χειριστώ και η Μ. ήταν μια δοτική κοπέλα, πολύ ερωτευμένη μαζί μου, υποταγμένη περισσότερο στον έρωτά της για εμένα παρά σε εμένα. Για την ακρίβεια τότε δεν χρησιμοποιούσα καν αυτή τη λέξη, την έμαθα ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο ήταν φανερό ότι στο τόσο προσφιλές σε αυτή την ηλικία παιχνίδι "πάνω χέρι/κάτω χέρι" το πάνω χέρι το είχα εγώ.
Το γεγονός ότι την είχα όπου τη θέλω, όπως την θέλω, όποτε την θέλω μου προκαλούσε ταυτόχρονα ηδονή και κάτι σε οίκτο. Δεν λέω ακριβώς οίκτο γιατί είναι πολύ βαριά κουβέντα αλλά κάπου μέσα μου επαναστατούσα εγώ για λογαριασμό της. Πιτσιρικάς ήμουν, σάμπως εγώ ήξερα καλύτερα;
Δεν το κρύβω, είμαι βαθιά ενοχικός άνθρωπος και αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία του σαδισμού μου. Το ήξερα ότι ήμουν σαδιστής, αυτό το ήξερα από μικρό παιδί. Πλέον ανοίγω τον εαυτό μου εύκολα ώστε οι δράκοι να φαίνονται και αυτός που θα με πλησιάσει να ξέρει με τι έχει να κάνει αλλά τότε πίστευα ότι είμαι ψυχανώμαλος και ότι αργά ή γρήγορα θα με κλείσουν κάπου και θα πετάξουν τα κλειδιά.
Μου άρεσε να την πονάω και ακόμα περισσότερο μου άρεσε το γεγονός ότι εκείνη απλά το ανεχόταν για χάρη μου. Δεν την είχα ερωτευτεί, δεν την αγαπούσα και δε μ' ένοιαζε. Η μόνη μου έγνοια ήταν να προσέχω για να μην φανερωθώ. Φυσικά δεν κάναμε τίποτα τραβηγμένα ή επικίνδυνα πράγματα, παρά τις όποιες μου φαντασιώσεις, για να προφυλάξω κι εκείνη κι εμένα.
Μία φορά ξέφυγα λίγο παραπάνω και αυτή ήταν η αρχή του τέλους.
Ήμασταν στο 6ο εξάμηνο και είχε πάρει την "Πραγματική Ανάλυση" ως μάθημα επιλογής. Εγώ ως φανατικός αναλύστας είχα ξεμπερδέψει με όλα τα προπτυχιακά μαθήματα ανάλυσης μέχρι τα μισά του τρίτου έτους και είχα ήδη αρχίσει να παίρνω μεταπτυχιακά του κλάδου αυτού, ενώ ταυτόχρονα ακόμα παιδευόμουν με τα εισαγωγικά μαθήματα στην Άλγεβρα.
Τα Μαθηματικά μοιάζουν πολύ με τη μουσική. Η μουσική της άλγεβρας ήταν για μένα θόρυβος ενώ της Ανάλυσης ροκ μπαλάντα. Η Μ. τα πήγαινε πολύ καλά με τις Άλγεβρες οπότε αποφασίσαμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Εγώ εκείνη στην Πραγματική Ανάλυση και εκείνη εμένα στη Γραμμική Άλγεβρα και οι δυο μαζί ο ένας τον άλλον στην Τοπολογία. Βλέπετε το αντικείμενο της ανάλυσης είναι το όριο και αντικείμενο της άλγεβρας η πράξη.
Και η Τοπολογία; "Οὕς ὁ Gauss συνέζευξεν, ανάλυση-άλγεβρα μή χωριζέτω"
Ταυτόχρονα με τις σπουδές μου εργαζόμουν στο πανεπιστήμιο οπότε πολλές φορές έμενα μέχρι αργά και η Μ. καθόταν δίπλα σε κάποιο γραφείο και διάβαζε περιμένοντάς με να σχολάσω. Έχοντας αυτοκίνητο δεν εξαρτιώμασταν από τα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων οπότε δεν είχαμε άγχος το πότε και πώς θα φύγουμε.
Πρέπει να ήταν Μάης. Το θεώρημα του Lebesgue για την κυριαρχημένη σύγκλιση διδάσκεται προς το τέλος του προπτυχιακού μαθήματος της Πραγματικής Ανάλυσης. Εγώ παιδευόμουν με κάποιο configuration κάποιου server και η Μ. προσπαθούσε να απαντήσει αν ο όρος της ύπαρξης άνω φράγματος από μια ολοκληρώσιμη συνάρτηση είναι απολύτως απαραίτητος. Φυσικά η απόδειξη το χρησιμοποιεί ως γεγονός αλλά η ερώτηση παραμένει, αν δεν το είχαμε ως προϋπόθεση θα μπορούσε να υπάρξει μια διαφορετική απόδειξη με λιγότερες υποθέσεις;
Το να βρεις αντιπαράδειγμα στα Μαθηματικά πολλές φορές είναι πολύ δυσκολότερο από το να αποδείξεις ένα θεώρημα και η παραπάνω ερώτηση δεν είναι τετριμμένη. Το είχα αντιμετωπίσει κι εγώ και είχα φάει κάμποση ώρα μέχρι να φωτίσει το λαμπάκι.
Τέλειωσα με το configuration και δεν είχαμε τίποτε άλλο να κάνουμε. Η αλήθεια είναι ότι με είχαν πιάσει καύλες και δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να πάμε στο σπίτι, το δικό μου ή το δικό της δεν έχει σημασία, για να την πηδήξω. Από την άλλη, ακόμα μεγαλύτερη καύλα είναι να το παρατείνεις όσο το δυνατόν περισσότερο, οπότε αντί να φύγουμε, πήγαμε στο κυλικείο να πάρουμε ένα καφέ εγώ και ένα αναψυκτικό εκείνη και πήγαμε και κάτσαμε στο πλάτωμα έξω από το κυλικείο, δίπλα από τις σκάλες που κατεβαίνουν στην Κνωσού. Ωραίο σημείο και με θέα.
Κάθισα στην καρέκλα και ήρθε και στάθηκε όρθια μπροστά μου. Την κοίταξα σα να την έβλεπα για πρώτη φορά, προσπαθώντας, μάταια και για πολλοστή φορά, να νιώσω κάποιο συναίσθημα. Ήταν λίγο πιο κοντή από εμένα, γύρω στο 1,65. Είχε καστανό μαλλί, κομμένο σε καρέ γιατί της το είχα ζητήσει. Δεν ήταν άσχημη αλλά δεν την έλεγες όμορφη. Με κάποια δυσκολία θα μπορούσες να την πεις γλυκιά αλλά ως εκεί. Ήταν εύστροφη κοπέλα αλλά το μυαλό της δεν με συγκινούσε, όχι γιατί υπήρχε έλλειψη από αυτό, ίσα-ίσα, αλλά δεν είχε αυτό το κάτι το οποίο είναι απαραίτητο για να με συνεπάρει μια γυναίκα.
Και εδώ που τα λέμε με εξαίρεση την τρέχουσα σύντροφό μου σε όλη μου τη ζωή μόνο άλλη μία βρέθηκε να έχει αυτό το κάτι.
Το κορμί της όμως ήταν άλλο πράγμα. Στα γυμνασιακά και τα λυκειακά της χρόνια ήταν αθλήτρια του στίβου, στο τρέξιμο. Τα πόδια της ήταν λεπτά και μακρυά και ο κώλος της σφιχτός και πεταχτός. Τα στήθη της όμως ήταν το καλύτερο σημείο πάνω της, μεγάλα και σφιχτά και με το κατάλληλο μέγεθος ρώγας για όλων των ειδών τα παιχνίδια. Το σώμα της με είχε τραβήξει και αυτός ήταν ο λόγος που οι συναισθηματισμοί μου περιορίζονταν στο κάτω κεφάλι.
Μέχρι που την γνώρισα φόραγε unisex ρούχα που αδικούσαν τη θυληκότητά της και άλλωστε μάλλον εκεί αποδίδεται το γεγονός ότι είχε μείνει απαρατήρητη σε μια συντριπτικά ανδροκρατούμενη σχολή θετικών επιστημών όπως το Μαθηματικό. Η Μ. ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας και είχε δύο αδερφούς ένα και τρία χρόνια μεγαλύτερούς της. Η ίδια περιέγραφε τον εαυτό της ως αγοροκόριτσο αλλά εγώ πάνω της δεν έβλεπα κανένα αγορίστικο χαρακτηριστικό. Δεν ήταν το γεγονός ότι δεν περιποιούνταν τον εαυτό της -άλλωστε ποιος είπε ότι τα αγόρια δεν είναι κοκέτες- είναι ότι δεν έκανε καμιά προσπάθεια να αρέσει στο άλλο φύλο.
Αυτά είχαν αλλάξει όχι επειδή το ήθελε εκείνη αλλά επειδή το ήθελα εγώ. Δε βαφόταν -και σε αυτό το σημείο είχε την ολόθερμη συμπαράστασή μου- αλλά είχε αφήσει λίγο πιο μακρυά τα νύχια της, είχε αρχίσει να τα βάφει και με τη βοήθεια μιας-δυο φιλενάδων της είχε πάρει πιο γυναικεία ρούχα, ή τουλάχιστον αυτά που της είχα περιγράψει γκρόσο-μότο ότι μου άρεσαν.
Όχι ότι δε μου άρεσε να τη βλέπω με το σφιχτό τζιν αλλά όχι όλη την ώρα και με τζιν. Μου αρέσουν οι κοντές ανοιχτές (δηλαδή όχι στενές) φούστες και από πάνω οτιδήποτε έχει μπροστά μερικά κουμπιά για εύκολη πρόσβαση.
Της έγνεψα να έρθει και να κάτσει πάνω μου με το πρόσωπό της προς το μέρος μου. Στο γραφείο της είχα ζητήσει και είχε βγάλει το σουτιέν της και έτσι το στήθος της ήταν γυμνό κάτω από το μπλουζάκι της. Κατόπιν εντολής μου είχα πάντα ανοιχτά τα πρώτα δύο κουμπιά, με ή χωρίς σουτιέν και αυτό είναι η αλήθεια ότι είχα κουραστεί να το καταφέρω. Άλλωστε το ζευγάρι που διέθετε είχε περισσότερους λόγους να το δείξει παρά να το κρύψει.
Μ' αρέσει το cuckolding αλλά τότε ήμουν πολύ νέος και φοβισμένος για να το δοκιμάσω έστω και σαν αστείο. Αφού δεν μπορούσα να το έχω αυτό, προσπαθούσα να την κάνω να δείξει όσο το δυνατόν περισσότερα.
Της ξεκούμπωσα άλλα δύο κουμπιά και τη χούφτωσα και με τα δύο χέρια. Η Μ. κοίταξε ανήσυχη αριστερά και δεξιά μήπως μας βλέπει κανείς. Της τσίμπησα και τις δύο ρώγες ώστε να πάρω την προσοχή της.
-"Μόνο εμένα θα κοιτάς όταν στο κάνω αυτό."
-"Μα..." πήγε να πει και την ξανατσίμπησα.
-"Εμένα θα κοιτάς."
-"Μάλιστα" μου είπε.
Έπαιξα για λίγη ώρα με το στήθος και τις ρώγες της και της έβαλα το δάχτυλό μου στο στόμα της και άρχισε να το πιπιλάει.
Είχα γίνει πύρκαυλος. Η Μ. ασυναίσθητα είχε αρχίσει να τρίβεται πάνω μου.
-"Πάμε" της είπα.
Σηκώθηκε.
-"Σπίτι σου ή σπίτι μου";
-"Στο γραφείο" της είπα και ξεκίνησα χωρίς να κοιτάξω να την δω. Έφτασα σχεδόν μέχρι την είσοδο και εκείνη ήταν στο ίδιο σημείο.
-"Θα το ξαναπώ;" τη ρώτησα εκνευρισμένος.
Δεν απάντησε.
-"Εγώ στο γραφείο θα είμαι" της είπα και πήγα πάνω.
Ήθελα να έρθει και δεν ήθελα να έρθει. Από τη μια ήθελα την βάλω να μου πάρει τσιμπούκι και από την άλλη δεν ήθελα να τη δω, ξαφνικά ήθελα να μείνω μόνος μου.
"Δεν πάει να γαμηθεί" είπα μέσα μου και μπήκα να χαζέψω, στο πολύ πρωτόγονο τότε διαδίκτυο. Η κυριότερη διασκέδαση ήταν τα newsgroups όπου ανάλογα με τις θέσεις των αστεριών υπήρχαν επικά flame wars για τους πιο ασήμαντους λόγους. Ήταν η εποχή του Babylon-5 vs Star Trek DS9 και στα μέσα της τρίτης του σαιζόν το B5 είχε απογειωθεί για ύψη που θα τα έφτανε πολύ αργότερα και με τελείως διαφορετικό τρόπο το reimagining του Battlestar Galactica. Μπήκα να τα χώσω στο Sisco που τον γαμούσε ο Sheridan και γιατί οι Shadows την είχαν πιο μακρυά από τις αδερφάρες του Dominion και πως οι Vorlons θα έκαναν τους Cardassians κολυμπηθρόξυλα.
Ωραίες εποχές.
Εκείνη την εποχή είχα ανακαλύψει και το IRC και ήμουν θαμώνας ενός καναλιού που το είχαν δυο κοπέλες και συχνά-πυκνά παίζαμε το παιχνίδι "ποιος θα φάει το πιο γρήγορο ban σε άλλο κανάλι". Σας μιλάω ειλικρινά, τον κόσμο του BDSM τον γνώρισα τρώγοντας kickbans από το #BDSM του Dalnet.
Το κανάλι ήταν άδειο εκείνη την ώρα οπότε μπήκα στα newsgroups για να δω αν εμαίνετο ακόμα ένα flame που είχε ξεκινήσει δύο μέρες πριν, μεταξύ των B5 fans αυτή τη φορά, ούτε καν θυμάμαι για ποιον ηλίθιο λόγο.
Πάνω που μου είχε γυρίσει το μάτι και είχα σηκώσει τα μανίκια έτοιμος να ξεχυθώ στα λαρύγγια των οχθρών εμφανίστηκε η Μ.
Το γραφείο μου ήταν μέσα-μέσα, σε ένα κλειστό χώρο που χώραγε μόνο αυτό και μια μικρή βιβλιοθήκη αριστερά μου. Η είσοδος ήταν δεξιά και το γραφείο είχε πλάτη στον τοίχο. Μπροστά από το γραφείο είχε παράθυρο προς την αίθουσα με κάποια SUN workstations στα οποία κάθονταν οι υπόλοιποι φοιτητές που εργάζονταν για την ίδια ομάδα. Ο χώρος μπροστά από το γραφείο και μεταξύ γραφείου και παράθυρου ήταν ίσα-ίσα να περάσει ένας άνθρωπος κάνοντας τον κάβουρα.
Η Μ. μπήκε στο γραφείο μου. Η αίθουσα μπροστά ήταν άδεια, άλλωστε είχε πάει σχεδόν 21:00 το βράδυ.
-"Ξεκούμπωσε όλα τα κουμπιά της μπλούζας σου"
Αν και ήξερε ότι ήμασταν μόνοι μας γύρισε και κοίταξε νευρικά δεξιά και αριστερά της ωστόσο υπάκουσε.
Της έκανα νόημα να έρθει πίσω από το γραφείο και να με πλησιάσει.
-"Ξέρεις τι θέλω" της είπα.
Έγνευσε.
-"Πες μου τι θέλω."
Δίστασε.
-"Πες μου τι θέλω." της ξαναείπα αυστηρά.
-"Να σε πάρω στο στόμα μου;"
-"Πες το σωστά"
-"Να σου πάρω πίπα" είπε διστακτικά.
-"Κοίτα με στα μάτια και πες μου τι θέλω." της είπα για τρίτη φορά.
-"Να σου κάνω τσιμπούκι" μου είπε και χαμήλωσε τα μάτια.
Πέρασε από πίσω μου προς τη μεριά της βιβλιοθήκης. Γύρισα και τον έβγαλα έξω από το παντελόνι.
Γονάτισε μπροστά μου, τον πήρε στο χέρι της, τον κράτησε για λίγο και μετά έσκυψε και τον πήρε στο στόμα της. Δε με βόλευε οπότε κατέβασα το παντελόνι και το μποξεράκι στα μπούτια μου. Μετά την έπιασα απαλά από το κεφάλι τόσο για να της δώσω ρυθμό όσο και για να τον βάζω τόσο μέσα όσο ήθελα.
Είχε μάθει -πάλι όχι χωρίς δυσκολία- να μπορεί να τον πάρει ικανοποιητικά βαθιά στο στόμα της. Εγώ με το τσιμπούκι έχω ένα θέμα, αν δεν σφιχτώ να τελειώσω μπορεί η άλλη να με γλείφει μέχρι να πεθάνει ο χαιλάντερ. Τρεις-τέσσερις φορές στη ζωή μου όλες κι όλες το έχω καταφέρει αυτό χαλαρωμένος, όλες προσφορά της τρέχουσας συντρόφου μου. Η Μ. δεν διέθετε το ανάλογο ταλέντο παρά το γεγονός ότι προσπαθούσε φιλότιμα.
Το μυστικό για να σφιχτώ πιο εύκολα είναι να κρατάω την αναπνοή μου. Με μουσική να παίζει στο υπόβαθρο, τη Μ. μπουκωμένη ανεβοκατεβάζοντας το κεφάλι της καθώς με τσιμπούκωνε και εμένα να κρατάω την ανάσα μου δεν ακούσαμε την πόρτα της της αίθουσας να ανοίγει. Η Μ. από εκεί που ήταν δεν έβλεπε και δεν άκουγε, μόνο ήχοι ρουφήγματος ξέφευγαν που και που. Μπήκε μέσα ένας από τους φοιτητές που είχα στην ομάδα μου και με χαιρέτησε από το παράθυρο. Εγώ τώρα είχα το δεξί μου χέρι στο κεφάλι της και έχοντας ξαπλώσει στην καρέκλα πίσω φαινόταν μαζί με την κορυφή του κεφαλιού της. Από εκεί που ήταν ο φοιτητής το μόνο που φαινόταν ήταν ότι εγώ καθόμουν πλάγια σε σχέση με το γραφείο και την οθόνη. Πλησιάσε να με ρωτήσει κάτι και τότε είδε. Δεν μίλησε και εγώ απλά του έκανα νόημα κουνώντας το κεφάλι μου αριστερά-δεξιά κρατώντας ρυθμό και προσπαθώντας να κάνω τη Μ. να μην καταλάβει. Ο φοιτητής χαμογέλασε και έφυγε νυχοπατώντας.
Αυτό ήταν. Αφήνοντας επιτέλους την ανάσα που κρατούσα μέσα μου έχυσα στο στόμα της καρφώνοντας τον μέσα της και κρατώντας τη ακίνητη. Αν και όπως κάθε πρωί με είχε ξυπνήσει με τσιμπούκι, ούτε κι εγώ ξέρω πόση ώρα την έχυνα, ήταν ο πιο έντονος οργασμός που είχα βιώσει ως τότε.
Τα κατάπιε όπως πάντα και με κοίταξε στα μάτια χαμογελώντας.
Ένιωσα τέτοια ξαφνική αποστροφή που με το ζόρι κρατήθηκα και δεν της έχωσα φούσκο. Της χαμογέλασα υποκριτικά και σηκώθηκε και κούμπωσε τη μπλούζα της.
Εγώ ήθελα να ξεσπάσω.
-"Τελικά βρήκες αν η συνθήκη του άνω φράγματος είναι υποχρεωτική;"
-"Όχι, μέχρι να κατεβούμε κάτω δεν είχα βρει τη λύση και μετά είχα άλλες ασχολίες" μου είπε παιχνιδιάρικα.
-"Τι ασχολίες είχες;" τη ρώτησα αυστηρά.
-"Να σε ικανοποιήσω με το στόμα μου"
-"Δηλαδή;"
-"Να σου πάρω τσιμπούκι."
-"Θα πάμε μέχρι το Κοκκίνη Χάνι" της είπα "και έχεις καιρό μέχρι να γυρίσουμε σπίτι σου να βρεις το γιατί το άνω φράγμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση."
Είχε δοκιμάσει το χέρι μου στα μεριά της. Δεν το απολάμβανε αλλά καθόταν υπάκουα.
-"Πόσες ξυλιές;" με ρώτησε απλά.
-"Όχι ξυλιές, ζώνη." της είπα και κοκάλωσε.
Ναι, αυτό δεν το είχαμε ξανακάνει. Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
-"Ζώνη; Δεν... όχι ζώνη... δεν... δεν ξέρω αν θέλω" μου είπε.
-"Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα" της είπα. Πραγματικά δε με ένοιαζε η αντίδρασή της, ήθελα να ξεσπάσω, είτε με τη ζώνη είτε με ένα γερό καυγά.
-"Όχι ζώνη" μου είπε.
-"Τότε βρες το λόγο που το άνω φράγμα είναι υποχρεωτικό. Τέλος συζήτησης, πάμε."
Την έβλεπα μέσα της ότι έβραζε και το απολάμβανα.
Είχα αποφασίσει ότι οι τίτλοι του τέλους δε θα αργούσαν. Δεν τράβαγε μεταξύ μας από τη μεριά μου ότι και να ένιωθε η Μ. και είχα πάρει απόφαση να το τελειώσω αργά ή γρήγορα. Αν της έδινα και λόγους να το κάνει η ίδια, ακόμα καλύτερα.
Σε όλη τη διαδρομή δεν έβγαλε άχνα. Υπό αυτές τις συνθήκες μάλλον θα ήταν αδύνατο να σκεφτεί ψύχραιμα και λογικά ώστε να μπορέσει να βρει τη λύση στο πρόβλημα και εγώ είχα ποντάρει σε αυτό.
Φτάσαμε κάτω από το σπίτι της.
-"Το βρήκες;"
-"Όχι" μου είπε.
-"Δέκα" της είπα.
-"Όχι με τη ζώνη" μου είπε.
-"Τότε καλή σου νύχτα" της είπα.
Έσπασε.
-"Γιατί μου το κάνεις αυτό;" με ρώτησε.
Here be dragons.
-"Γιατί μ' αρέσει να σε πονάω" της είπα ειλικρινά. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που του αποκάλυψα ευθέως την φύση μου.
-"Γιατί, τι σου έκανα;" με ρώτησε δακρυσμένη.
-"Τίποτα δε μου έκανες. Μ' αρέσει να προκαλώ πόνο."
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ανοίχτηκα σε τόσο βάθος.
-"Σ' αγαπάω" μου είπε.
-"Κι εγώ" της είπα ψέμματα.
...προσθέτοντας ένα ακόμα βάρος στις ενοχές μου.
-"Πάμε" μου είπε.
-"Δέκα" της είπα. "Δέκα με τη ζώνη".
Έγνευσε καταφατικά. Την έβλεπα πάλευε σκληρά με τον εαυτό της, δεν μπορούσε καν να το εκστομίσει και δεν ζόρισα την τύχη μου.
Ανεβήκαμε στο διαμέρισμά της.
-"Πρώτα ντους" της είπα.
Είχε ηλιακό θερμοσίφωνα οπότε δεν χρειάστηκε να περιμένουμε. Μπήκαμε και οι δύο μαζί και κάναμε ένα γρήγορο ντους. Εγώ φόρεσα ένα μποξεράκι και μια μπλούζα από τα ρούχα που είχα στο σπίτι της και εκείνη τυλίχτηκε με μια πετσέτα. Την άφησα να στεγνώσει τα μαλλιά της.
Κάθισα στον καναπέ.
Ήρθε και κάθισε δίπλα μου και την έπιασα αγκαλιά και τη φίλησα. Μετά σηκώθηκα και την έπιασα από το χέρι. Πήγαμε στο δωμάτιό της και της έβγαλα την πετσέτα. Την έβαλα να κάτσει στα τέσσερα στο κρεββάτι. Πήγα μέσα και έβγαλα τη ζώνη από το παντελόνι μου που το είχα αφήσει σε μια καρέκλα.
Ήταν υπέροχη όπως καθόταν στα τέσσερα με τον κώλο τουρλωμένο. Όταν την έπαιρνα από πίσω συνήθως το κάναμε με την Μ. μπρούμητα και όχι στα τέσσερα γιατί αυτό την πονούσε αρκετά.
Σήμερα... σήμερα θα την απολάμβανα όπως ήθελα.
Την χάιδεψα απαλά πρώτα στο ένα και μετά στο δεύτερο κωλομέρι. Άνοιξα την ντουλάπα της και πήρα μια καθαρή μαξιλαροθήκη και την δίπλωσα δυο φορές.
-"Δάγκωσέ την. Δεν χρειάζεται να μετράς και δεν χρειάζεται να μας ακούσει η πολυκατοικία".
Αναστέναξε και άνοιξε το στόμα της και την δάγκωσε δυνατά.
Κράτησα τη ζώνη στα χέρια μου. Την τέντωσα και την δίπλωσα.
Δεν το είχα ξανακάνει αλλά το ένστικτό μου μου έλεγε ότι πρέπει να την πετύχω με όλο το πλάτος της ζώνης και προσέχω μην διπλώσει και τη χτυπήσει με το πλάι της. Έριξα 5-6 δοκιμαστικές δίπλα της και οι τρανταγμοί του φόβου της σε κάθε χτύπημα ήταν από τα ηδονικότερα αισθήματα που είχα ρουφήξει.
Όταν ένιωσα ικανοποίηση από τις δοκιμές μου την άρχισα με σιγανά χαστούκια στα πισινά τα οποία απέκτησαν ολοένα αυξανόμενη ένταση. Από εδώ και πέρα μιλούσε μόνο το ένστικτο.
Της έριξα την πρώτη και το "μγκκγκ" μου της ήταν η ανταμοιβή μου.
-'Ένα" είπα. "Αν η ακολουθία δεν φράσσεται από κάποια Lebesgue ολοκληρώσιμη συνάρτηση-"
Δύο
"Τότε μπορούμε να κατασκευάσουμε μια ακολουθία συγκλινουσών κατά σημείο συναρτήσεων..."
Τρία. Μούγκρισμα, δυνατό.
-"...των οποίων ωστόσο το κατά σημείο supremum μπορεί να αποκλείνει..."
Τέσσερα.
"...με συνέπεια να μην μπορείς να περάσεις το όριο έξω από το ολοκλήρωμα"
Πέντε. Έξι. Κλάμα.
"Γιατί το ολοκλήρωμα του ορίου της ακολουθίας σε αυτή την περίπτωση..."
Εφτά. Βογκητό που κόβει το κλάμα. Οκτώ. Εννιά
"...είναι διαφορετικό από το όριο της ακολουθίας που ορίζεται μέσω του ολοκληρώματος."
Δέκα
-"...Οπότε η ολοκλήρωση χαιρετάει."
Σάλιωσα τον πούτσο μου και ανέβηκα στο κρεβάτι. "Μην κουνηθείς" τη διέταξα και τον ακούμπησα στην πίσω τρυπούλα της. Ήταν σφιχτή, ήταν πάντα σφιχτή και αυτό με ξετρέλαινε. Έδωσα μια μικρή ώθηση. Άρχισα να πιέζω πιο δυνατά και ο πούτσος μου άρχισε να πονάει. Ήμουν αλλού, δεν καταλάβαινα τίποτα. Ο πούτσος μου μπήκε σιγά-σιγά και ένιωθα να την ξεσκίζω. Η Μ. βογγούσε και δάγκωνε δυνατά το ύφασμα στα δόντια της. Μπήκα όλος και όταν τα κατάφερα έδωσα μια απότομη ώθηση. Δεν μπορούσε να μπει άλλο αλλά δε με ένοιαζε, να την πονέσω ήθελα. Τραβήχτηκα σχεδόν όλος έξω και ξαναμπήκα. Και ξανά. Και ξανά.
Έκλαιγε.
Άρχισα να τη γαμάω σα να μην υπάρχει αύριο. "Μπορεί και να μην υπάρχει" σκέφτηκα με σαδιστική ικανοποίηση γαμώντας την άγρια από τον κώλο.
-"Ααααχ, έτσι μωρό μου... έτσι, να σου σκίζω το κωλαράκι. Να σε γαμάω όπως γουστάρω. Έτσι. Πες μου, πες μου πως σ' αρέσει να σε γαμάω όπως γουστάρω, σ' αρέσει να σου σκίζω το κωλαράκι".
Είχε σταματήσει το κλάμα αλλά δεν είπε τίποτα απ' όσα της ζήτησα.
Τη γαμούσα άγρια γύρω στο δεκάλεπτο προσπαθώντας να το παρατείνω όσο μπορούσα, κόβοντας το ρυθμό όταν ένιωθα να πλησιάζω αλλά κάποια στιγμή έφτασε το σημείο μη επιστροφής, ήταν αδύνατο να κόψω ρυθμό.
Ό,τι χύσι είχε μείνει από το τσιμπούκι που μου είχα κάνει πριν μιάμιση ώρα πήρε το δρόμο της εξόδου προς τον κώλο της. Κάθισα ακίνητος και το βογκητό της δικιάς μου ηδονής πρέπει να ακούστηκε σε όλο το κτήριο καθώς άδειαζα μέσα της με σπασμούς"
Τραβήχτηκα σιγά-σιγά και την κράτησα μέχρι να δω το χύσι να βγαίνει σιγά-σιγά από την τρυπούλα της. Ο κώλος της ήταν κόκκινος και το όμορφο δέρμα της είχε γίνει σαγρέ.
Η Μ. έπεσε μπρούμητα, δεν μπορούσε να κάτσει. Δεν ήξερα τι να κάνω και πήγα στο μπάνιο και βρήκα λίγη nivea και την άπλωσα πάνω της δροσίζοντας τους γλουτούς της που είχαν ανάψει φωτιά.
Την χάιδεψα.
Γύρισε και με κοίταξε στα μάτια.
-"Αυτό δε θα ξαναγίνει ποτέ" μου είπε και έγνευσα.
-"Σ' ευχαριστώ" της είπα. "Σ' ευχαριστώ που μου το πρόσφερες. Δεν θα ξαναγίνει."
Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει. Δεν ήταν αγάπη, δεν ήταν έρωτας αλλά ήταν όμορφο, στοργικό.
-"Όχι, ματάκια μου, δε θα ξαναγίνει" της είπα. "Σ' αγαπάω"
Δεν μου απάντησε. Δεν περίμενα απάντηση.
Είχαμε μπει στην τελευταία στροφή και το ήξερα. Μ' αγαπούσε αλλά δεν μπορούσε να το διαχειριστεί αυτό. Η επανάστασή της ήρθε σαν λύτρωση.
Στους άλλους τρεις μήνες που μείναμε μαζί δεν επαναλάβαμε κάτι τέτοιο ούτε καν με το χέρι. Η Μ. είχε δει μέσα μου και δεν το είχε αντέξει ή δεν ήθελε να το αντέξει. Χωρίσαμε φιλικά ή τέλος πάντων αρκετά φιλικά ώστε να χαιρετάμε ο ένας τον άλλον όταν τύχαινε να συναντιόμαστε και να μπορούμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με άλλους συμφοιτητές χωρίς δράματα.
Για να πετύχει η σύγκλιση των μελών σε κυριαρχική σχέση χρειάζονται φράγματα. Τα φράγματα μπορούν να μετακινηθούν πάνω ή κάτω ανάλογα τις περιστάσεις, ωστόσο χωρίς αυτά ολοκλήρωση δεν έχει...
...άλλωστε το λέει και το θεώρημα.
Το γεγονός ότι την είχα όπου τη θέλω, όπως την θέλω, όποτε την θέλω μου προκαλούσε ταυτόχρονα ηδονή και κάτι σε οίκτο. Δεν λέω ακριβώς οίκτο γιατί είναι πολύ βαριά κουβέντα αλλά κάπου μέσα μου επαναστατούσα εγώ για λογαριασμό της. Πιτσιρικάς ήμουν, σάμπως εγώ ήξερα καλύτερα;
Δεν το κρύβω, είμαι βαθιά ενοχικός άνθρωπος και αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία του σαδισμού μου. Το ήξερα ότι ήμουν σαδιστής, αυτό το ήξερα από μικρό παιδί. Πλέον ανοίγω τον εαυτό μου εύκολα ώστε οι δράκοι να φαίνονται και αυτός που θα με πλησιάσει να ξέρει με τι έχει να κάνει αλλά τότε πίστευα ότι είμαι ψυχανώμαλος και ότι αργά ή γρήγορα θα με κλείσουν κάπου και θα πετάξουν τα κλειδιά.
Μου άρεσε να την πονάω και ακόμα περισσότερο μου άρεσε το γεγονός ότι εκείνη απλά το ανεχόταν για χάρη μου. Δεν την είχα ερωτευτεί, δεν την αγαπούσα και δε μ' ένοιαζε. Η μόνη μου έγνοια ήταν να προσέχω για να μην φανερωθώ. Φυσικά δεν κάναμε τίποτα τραβηγμένα ή επικίνδυνα πράγματα, παρά τις όποιες μου φαντασιώσεις, για να προφυλάξω κι εκείνη κι εμένα.
Μία φορά ξέφυγα λίγο παραπάνω και αυτή ήταν η αρχή του τέλους.
Ήμασταν στο 6ο εξάμηνο και είχε πάρει την "Πραγματική Ανάλυση" ως μάθημα επιλογής. Εγώ ως φανατικός αναλύστας είχα ξεμπερδέψει με όλα τα προπτυχιακά μαθήματα ανάλυσης μέχρι τα μισά του τρίτου έτους και είχα ήδη αρχίσει να παίρνω μεταπτυχιακά του κλάδου αυτού, ενώ ταυτόχρονα ακόμα παιδευόμουν με τα εισαγωγικά μαθήματα στην Άλγεβρα.
Τα Μαθηματικά μοιάζουν πολύ με τη μουσική. Η μουσική της άλγεβρας ήταν για μένα θόρυβος ενώ της Ανάλυσης ροκ μπαλάντα. Η Μ. τα πήγαινε πολύ καλά με τις Άλγεβρες οπότε αποφασίσαμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Εγώ εκείνη στην Πραγματική Ανάλυση και εκείνη εμένα στη Γραμμική Άλγεβρα και οι δυο μαζί ο ένας τον άλλον στην Τοπολογία. Βλέπετε το αντικείμενο της ανάλυσης είναι το όριο και αντικείμενο της άλγεβρας η πράξη.
Και η Τοπολογία; "Οὕς ὁ Gauss συνέζευξεν, ανάλυση-άλγεβρα μή χωριζέτω"
Ταυτόχρονα με τις σπουδές μου εργαζόμουν στο πανεπιστήμιο οπότε πολλές φορές έμενα μέχρι αργά και η Μ. καθόταν δίπλα σε κάποιο γραφείο και διάβαζε περιμένοντάς με να σχολάσω. Έχοντας αυτοκίνητο δεν εξαρτιώμασταν από τα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων οπότε δεν είχαμε άγχος το πότε και πώς θα φύγουμε.
Πρέπει να ήταν Μάης. Το θεώρημα του Lebesgue για την κυριαρχημένη σύγκλιση διδάσκεται προς το τέλος του προπτυχιακού μαθήματος της Πραγματικής Ανάλυσης. Εγώ παιδευόμουν με κάποιο configuration κάποιου server και η Μ. προσπαθούσε να απαντήσει αν ο όρος της ύπαρξης άνω φράγματος από μια ολοκληρώσιμη συνάρτηση είναι απολύτως απαραίτητος. Φυσικά η απόδειξη το χρησιμοποιεί ως γεγονός αλλά η ερώτηση παραμένει, αν δεν το είχαμε ως προϋπόθεση θα μπορούσε να υπάρξει μια διαφορετική απόδειξη με λιγότερες υποθέσεις;
Το να βρεις αντιπαράδειγμα στα Μαθηματικά πολλές φορές είναι πολύ δυσκολότερο από το να αποδείξεις ένα θεώρημα και η παραπάνω ερώτηση δεν είναι τετριμμένη. Το είχα αντιμετωπίσει κι εγώ και είχα φάει κάμποση ώρα μέχρι να φωτίσει το λαμπάκι.
Τέλειωσα με το configuration και δεν είχαμε τίποτε άλλο να κάνουμε. Η αλήθεια είναι ότι με είχαν πιάσει καύλες και δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να πάμε στο σπίτι, το δικό μου ή το δικό της δεν έχει σημασία, για να την πηδήξω. Από την άλλη, ακόμα μεγαλύτερη καύλα είναι να το παρατείνεις όσο το δυνατόν περισσότερο, οπότε αντί να φύγουμε, πήγαμε στο κυλικείο να πάρουμε ένα καφέ εγώ και ένα αναψυκτικό εκείνη και πήγαμε και κάτσαμε στο πλάτωμα έξω από το κυλικείο, δίπλα από τις σκάλες που κατεβαίνουν στην Κνωσού. Ωραίο σημείο και με θέα.
Κάθισα στην καρέκλα και ήρθε και στάθηκε όρθια μπροστά μου. Την κοίταξα σα να την έβλεπα για πρώτη φορά, προσπαθώντας, μάταια και για πολλοστή φορά, να νιώσω κάποιο συναίσθημα. Ήταν λίγο πιο κοντή από εμένα, γύρω στο 1,65. Είχε καστανό μαλλί, κομμένο σε καρέ γιατί της το είχα ζητήσει. Δεν ήταν άσχημη αλλά δεν την έλεγες όμορφη. Με κάποια δυσκολία θα μπορούσες να την πεις γλυκιά αλλά ως εκεί. Ήταν εύστροφη κοπέλα αλλά το μυαλό της δεν με συγκινούσε, όχι γιατί υπήρχε έλλειψη από αυτό, ίσα-ίσα, αλλά δεν είχε αυτό το κάτι το οποίο είναι απαραίτητο για να με συνεπάρει μια γυναίκα.
Και εδώ που τα λέμε με εξαίρεση την τρέχουσα σύντροφό μου σε όλη μου τη ζωή μόνο άλλη μία βρέθηκε να έχει αυτό το κάτι.
Το κορμί της όμως ήταν άλλο πράγμα. Στα γυμνασιακά και τα λυκειακά της χρόνια ήταν αθλήτρια του στίβου, στο τρέξιμο. Τα πόδια της ήταν λεπτά και μακρυά και ο κώλος της σφιχτός και πεταχτός. Τα στήθη της όμως ήταν το καλύτερο σημείο πάνω της, μεγάλα και σφιχτά και με το κατάλληλο μέγεθος ρώγας για όλων των ειδών τα παιχνίδια. Το σώμα της με είχε τραβήξει και αυτός ήταν ο λόγος που οι συναισθηματισμοί μου περιορίζονταν στο κάτω κεφάλι.
Μέχρι που την γνώρισα φόραγε unisex ρούχα που αδικούσαν τη θυληκότητά της και άλλωστε μάλλον εκεί αποδίδεται το γεγονός ότι είχε μείνει απαρατήρητη σε μια συντριπτικά ανδροκρατούμενη σχολή θετικών επιστημών όπως το Μαθηματικό. Η Μ. ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας και είχε δύο αδερφούς ένα και τρία χρόνια μεγαλύτερούς της. Η ίδια περιέγραφε τον εαυτό της ως αγοροκόριτσο αλλά εγώ πάνω της δεν έβλεπα κανένα αγορίστικο χαρακτηριστικό. Δεν ήταν το γεγονός ότι δεν περιποιούνταν τον εαυτό της -άλλωστε ποιος είπε ότι τα αγόρια δεν είναι κοκέτες- είναι ότι δεν έκανε καμιά προσπάθεια να αρέσει στο άλλο φύλο.
Αυτά είχαν αλλάξει όχι επειδή το ήθελε εκείνη αλλά επειδή το ήθελα εγώ. Δε βαφόταν -και σε αυτό το σημείο είχε την ολόθερμη συμπαράστασή μου- αλλά είχε αφήσει λίγο πιο μακρυά τα νύχια της, είχε αρχίσει να τα βάφει και με τη βοήθεια μιας-δυο φιλενάδων της είχε πάρει πιο γυναικεία ρούχα, ή τουλάχιστον αυτά που της είχα περιγράψει γκρόσο-μότο ότι μου άρεσαν.
Όχι ότι δε μου άρεσε να τη βλέπω με το σφιχτό τζιν αλλά όχι όλη την ώρα και με τζιν. Μου αρέσουν οι κοντές ανοιχτές (δηλαδή όχι στενές) φούστες και από πάνω οτιδήποτε έχει μπροστά μερικά κουμπιά για εύκολη πρόσβαση.
Της έγνεψα να έρθει και να κάτσει πάνω μου με το πρόσωπό της προς το μέρος μου. Στο γραφείο της είχα ζητήσει και είχε βγάλει το σουτιέν της και έτσι το στήθος της ήταν γυμνό κάτω από το μπλουζάκι της. Κατόπιν εντολής μου είχα πάντα ανοιχτά τα πρώτα δύο κουμπιά, με ή χωρίς σουτιέν και αυτό είναι η αλήθεια ότι είχα κουραστεί να το καταφέρω. Άλλωστε το ζευγάρι που διέθετε είχε περισσότερους λόγους να το δείξει παρά να το κρύψει.
Μ' αρέσει το cuckolding αλλά τότε ήμουν πολύ νέος και φοβισμένος για να το δοκιμάσω έστω και σαν αστείο. Αφού δεν μπορούσα να το έχω αυτό, προσπαθούσα να την κάνω να δείξει όσο το δυνατόν περισσότερα.
Της ξεκούμπωσα άλλα δύο κουμπιά και τη χούφτωσα και με τα δύο χέρια. Η Μ. κοίταξε ανήσυχη αριστερά και δεξιά μήπως μας βλέπει κανείς. Της τσίμπησα και τις δύο ρώγες ώστε να πάρω την προσοχή της.
-"Μόνο εμένα θα κοιτάς όταν στο κάνω αυτό."
-"Μα..." πήγε να πει και την ξανατσίμπησα.
-"Εμένα θα κοιτάς."
-"Μάλιστα" μου είπε.
Έπαιξα για λίγη ώρα με το στήθος και τις ρώγες της και της έβαλα το δάχτυλό μου στο στόμα της και άρχισε να το πιπιλάει.
Είχα γίνει πύρκαυλος. Η Μ. ασυναίσθητα είχε αρχίσει να τρίβεται πάνω μου.
-"Πάμε" της είπα.
Σηκώθηκε.
-"Σπίτι σου ή σπίτι μου";
-"Στο γραφείο" της είπα και ξεκίνησα χωρίς να κοιτάξω να την δω. Έφτασα σχεδόν μέχρι την είσοδο και εκείνη ήταν στο ίδιο σημείο.
-"Θα το ξαναπώ;" τη ρώτησα εκνευρισμένος.
Δεν απάντησε.
-"Εγώ στο γραφείο θα είμαι" της είπα και πήγα πάνω.
Ήθελα να έρθει και δεν ήθελα να έρθει. Από τη μια ήθελα την βάλω να μου πάρει τσιμπούκι και από την άλλη δεν ήθελα να τη δω, ξαφνικά ήθελα να μείνω μόνος μου.
"Δεν πάει να γαμηθεί" είπα μέσα μου και μπήκα να χαζέψω, στο πολύ πρωτόγονο τότε διαδίκτυο. Η κυριότερη διασκέδαση ήταν τα newsgroups όπου ανάλογα με τις θέσεις των αστεριών υπήρχαν επικά flame wars για τους πιο ασήμαντους λόγους. Ήταν η εποχή του Babylon-5 vs Star Trek DS9 και στα μέσα της τρίτης του σαιζόν το B5 είχε απογειωθεί για ύψη που θα τα έφτανε πολύ αργότερα και με τελείως διαφορετικό τρόπο το reimagining του Battlestar Galactica. Μπήκα να τα χώσω στο Sisco που τον γαμούσε ο Sheridan και γιατί οι Shadows την είχαν πιο μακρυά από τις αδερφάρες του Dominion και πως οι Vorlons θα έκαναν τους Cardassians κολυμπηθρόξυλα.
Ωραίες εποχές.
Εκείνη την εποχή είχα ανακαλύψει και το IRC και ήμουν θαμώνας ενός καναλιού που το είχαν δυο κοπέλες και συχνά-πυκνά παίζαμε το παιχνίδι "ποιος θα φάει το πιο γρήγορο ban σε άλλο κανάλι". Σας μιλάω ειλικρινά, τον κόσμο του BDSM τον γνώρισα τρώγοντας kickbans από το #BDSM του Dalnet.
Το κανάλι ήταν άδειο εκείνη την ώρα οπότε μπήκα στα newsgroups για να δω αν εμαίνετο ακόμα ένα flame που είχε ξεκινήσει δύο μέρες πριν, μεταξύ των B5 fans αυτή τη φορά, ούτε καν θυμάμαι για ποιον ηλίθιο λόγο.
Πάνω που μου είχε γυρίσει το μάτι και είχα σηκώσει τα μανίκια έτοιμος να ξεχυθώ στα λαρύγγια των οχθρών εμφανίστηκε η Μ.
Το γραφείο μου ήταν μέσα-μέσα, σε ένα κλειστό χώρο που χώραγε μόνο αυτό και μια μικρή βιβλιοθήκη αριστερά μου. Η είσοδος ήταν δεξιά και το γραφείο είχε πλάτη στον τοίχο. Μπροστά από το γραφείο είχε παράθυρο προς την αίθουσα με κάποια SUN workstations στα οποία κάθονταν οι υπόλοιποι φοιτητές που εργάζονταν για την ίδια ομάδα. Ο χώρος μπροστά από το γραφείο και μεταξύ γραφείου και παράθυρου ήταν ίσα-ίσα να περάσει ένας άνθρωπος κάνοντας τον κάβουρα.
Η Μ. μπήκε στο γραφείο μου. Η αίθουσα μπροστά ήταν άδεια, άλλωστε είχε πάει σχεδόν 21:00 το βράδυ.
-"Ξεκούμπωσε όλα τα κουμπιά της μπλούζας σου"
Αν και ήξερε ότι ήμασταν μόνοι μας γύρισε και κοίταξε νευρικά δεξιά και αριστερά της ωστόσο υπάκουσε.
Της έκανα νόημα να έρθει πίσω από το γραφείο και να με πλησιάσει.
-"Ξέρεις τι θέλω" της είπα.
Έγνευσε.
-"Πες μου τι θέλω."
Δίστασε.
-"Πες μου τι θέλω." της ξαναείπα αυστηρά.
-"Να σε πάρω στο στόμα μου;"
-"Πες το σωστά"
-"Να σου πάρω πίπα" είπε διστακτικά.
-"Κοίτα με στα μάτια και πες μου τι θέλω." της είπα για τρίτη φορά.
-"Να σου κάνω τσιμπούκι" μου είπε και χαμήλωσε τα μάτια.
Πέρασε από πίσω μου προς τη μεριά της βιβλιοθήκης. Γύρισα και τον έβγαλα έξω από το παντελόνι.
Γονάτισε μπροστά μου, τον πήρε στο χέρι της, τον κράτησε για λίγο και μετά έσκυψε και τον πήρε στο στόμα της. Δε με βόλευε οπότε κατέβασα το παντελόνι και το μποξεράκι στα μπούτια μου. Μετά την έπιασα απαλά από το κεφάλι τόσο για να της δώσω ρυθμό όσο και για να τον βάζω τόσο μέσα όσο ήθελα.
Είχε μάθει -πάλι όχι χωρίς δυσκολία- να μπορεί να τον πάρει ικανοποιητικά βαθιά στο στόμα της. Εγώ με το τσιμπούκι έχω ένα θέμα, αν δεν σφιχτώ να τελειώσω μπορεί η άλλη να με γλείφει μέχρι να πεθάνει ο χαιλάντερ. Τρεις-τέσσερις φορές στη ζωή μου όλες κι όλες το έχω καταφέρει αυτό χαλαρωμένος, όλες προσφορά της τρέχουσας συντρόφου μου. Η Μ. δεν διέθετε το ανάλογο ταλέντο παρά το γεγονός ότι προσπαθούσε φιλότιμα.
Το μυστικό για να σφιχτώ πιο εύκολα είναι να κρατάω την αναπνοή μου. Με μουσική να παίζει στο υπόβαθρο, τη Μ. μπουκωμένη ανεβοκατεβάζοντας το κεφάλι της καθώς με τσιμπούκωνε και εμένα να κρατάω την ανάσα μου δεν ακούσαμε την πόρτα της της αίθουσας να ανοίγει. Η Μ. από εκεί που ήταν δεν έβλεπε και δεν άκουγε, μόνο ήχοι ρουφήγματος ξέφευγαν που και που. Μπήκε μέσα ένας από τους φοιτητές που είχα στην ομάδα μου και με χαιρέτησε από το παράθυρο. Εγώ τώρα είχα το δεξί μου χέρι στο κεφάλι της και έχοντας ξαπλώσει στην καρέκλα πίσω φαινόταν μαζί με την κορυφή του κεφαλιού της. Από εκεί που ήταν ο φοιτητής το μόνο που φαινόταν ήταν ότι εγώ καθόμουν πλάγια σε σχέση με το γραφείο και την οθόνη. Πλησιάσε να με ρωτήσει κάτι και τότε είδε. Δεν μίλησε και εγώ απλά του έκανα νόημα κουνώντας το κεφάλι μου αριστερά-δεξιά κρατώντας ρυθμό και προσπαθώντας να κάνω τη Μ. να μην καταλάβει. Ο φοιτητής χαμογέλασε και έφυγε νυχοπατώντας.
Αυτό ήταν. Αφήνοντας επιτέλους την ανάσα που κρατούσα μέσα μου έχυσα στο στόμα της καρφώνοντας τον μέσα της και κρατώντας τη ακίνητη. Αν και όπως κάθε πρωί με είχε ξυπνήσει με τσιμπούκι, ούτε κι εγώ ξέρω πόση ώρα την έχυνα, ήταν ο πιο έντονος οργασμός που είχα βιώσει ως τότε.
Τα κατάπιε όπως πάντα και με κοίταξε στα μάτια χαμογελώντας.
Ένιωσα τέτοια ξαφνική αποστροφή που με το ζόρι κρατήθηκα και δεν της έχωσα φούσκο. Της χαμογέλασα υποκριτικά και σηκώθηκε και κούμπωσε τη μπλούζα της.
Εγώ ήθελα να ξεσπάσω.
-"Τελικά βρήκες αν η συνθήκη του άνω φράγματος είναι υποχρεωτική;"
-"Όχι, μέχρι να κατεβούμε κάτω δεν είχα βρει τη λύση και μετά είχα άλλες ασχολίες" μου είπε παιχνιδιάρικα.
-"Τι ασχολίες είχες;" τη ρώτησα αυστηρά.
-"Να σε ικανοποιήσω με το στόμα μου"
-"Δηλαδή;"
-"Να σου πάρω τσιμπούκι."
-"Θα πάμε μέχρι το Κοκκίνη Χάνι" της είπα "και έχεις καιρό μέχρι να γυρίσουμε σπίτι σου να βρεις το γιατί το άνω φράγμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση."
Είχε δοκιμάσει το χέρι μου στα μεριά της. Δεν το απολάμβανε αλλά καθόταν υπάκουα.
-"Πόσες ξυλιές;" με ρώτησε απλά.
-"Όχι ξυλιές, ζώνη." της είπα και κοκάλωσε.
Ναι, αυτό δεν το είχαμε ξανακάνει. Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
-"Ζώνη; Δεν... όχι ζώνη... δεν... δεν ξέρω αν θέλω" μου είπε.
-"Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα" της είπα. Πραγματικά δε με ένοιαζε η αντίδρασή της, ήθελα να ξεσπάσω, είτε με τη ζώνη είτε με ένα γερό καυγά.
-"Όχι ζώνη" μου είπε.
-"Τότε βρες το λόγο που το άνω φράγμα είναι υποχρεωτικό. Τέλος συζήτησης, πάμε."
Την έβλεπα μέσα της ότι έβραζε και το απολάμβανα.
Είχα αποφασίσει ότι οι τίτλοι του τέλους δε θα αργούσαν. Δεν τράβαγε μεταξύ μας από τη μεριά μου ότι και να ένιωθε η Μ. και είχα πάρει απόφαση να το τελειώσω αργά ή γρήγορα. Αν της έδινα και λόγους να το κάνει η ίδια, ακόμα καλύτερα.
Σε όλη τη διαδρομή δεν έβγαλε άχνα. Υπό αυτές τις συνθήκες μάλλον θα ήταν αδύνατο να σκεφτεί ψύχραιμα και λογικά ώστε να μπορέσει να βρει τη λύση στο πρόβλημα και εγώ είχα ποντάρει σε αυτό.
Φτάσαμε κάτω από το σπίτι της.
-"Το βρήκες;"
-"Όχι" μου είπε.
-"Δέκα" της είπα.
-"Όχι με τη ζώνη" μου είπε.
-"Τότε καλή σου νύχτα" της είπα.
Έσπασε.
-"Γιατί μου το κάνεις αυτό;" με ρώτησε.
Here be dragons.
-"Γιατί μ' αρέσει να σε πονάω" της είπα ειλικρινά. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που του αποκάλυψα ευθέως την φύση μου.
-"Γιατί, τι σου έκανα;" με ρώτησε δακρυσμένη.
-"Τίποτα δε μου έκανες. Μ' αρέσει να προκαλώ πόνο."
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ανοίχτηκα σε τόσο βάθος.
-"Σ' αγαπάω" μου είπε.
-"Κι εγώ" της είπα ψέμματα.
...προσθέτοντας ένα ακόμα βάρος στις ενοχές μου.
-"Πάμε" μου είπε.
-"Δέκα" της είπα. "Δέκα με τη ζώνη".
Έγνευσε καταφατικά. Την έβλεπα πάλευε σκληρά με τον εαυτό της, δεν μπορούσε καν να το εκστομίσει και δεν ζόρισα την τύχη μου.
Ανεβήκαμε στο διαμέρισμά της.
-"Πρώτα ντους" της είπα.
Είχε ηλιακό θερμοσίφωνα οπότε δεν χρειάστηκε να περιμένουμε. Μπήκαμε και οι δύο μαζί και κάναμε ένα γρήγορο ντους. Εγώ φόρεσα ένα μποξεράκι και μια μπλούζα από τα ρούχα που είχα στο σπίτι της και εκείνη τυλίχτηκε με μια πετσέτα. Την άφησα να στεγνώσει τα μαλλιά της.
Κάθισα στον καναπέ.
Ήρθε και κάθισε δίπλα μου και την έπιασα αγκαλιά και τη φίλησα. Μετά σηκώθηκα και την έπιασα από το χέρι. Πήγαμε στο δωμάτιό της και της έβγαλα την πετσέτα. Την έβαλα να κάτσει στα τέσσερα στο κρεββάτι. Πήγα μέσα και έβγαλα τη ζώνη από το παντελόνι μου που το είχα αφήσει σε μια καρέκλα.
Ήταν υπέροχη όπως καθόταν στα τέσσερα με τον κώλο τουρλωμένο. Όταν την έπαιρνα από πίσω συνήθως το κάναμε με την Μ. μπρούμητα και όχι στα τέσσερα γιατί αυτό την πονούσε αρκετά.
Σήμερα... σήμερα θα την απολάμβανα όπως ήθελα.
Την χάιδεψα απαλά πρώτα στο ένα και μετά στο δεύτερο κωλομέρι. Άνοιξα την ντουλάπα της και πήρα μια καθαρή μαξιλαροθήκη και την δίπλωσα δυο φορές.
-"Δάγκωσέ την. Δεν χρειάζεται να μετράς και δεν χρειάζεται να μας ακούσει η πολυκατοικία".
Αναστέναξε και άνοιξε το στόμα της και την δάγκωσε δυνατά.
Κράτησα τη ζώνη στα χέρια μου. Την τέντωσα και την δίπλωσα.
Δεν το είχα ξανακάνει αλλά το ένστικτό μου μου έλεγε ότι πρέπει να την πετύχω με όλο το πλάτος της ζώνης και προσέχω μην διπλώσει και τη χτυπήσει με το πλάι της. Έριξα 5-6 δοκιμαστικές δίπλα της και οι τρανταγμοί του φόβου της σε κάθε χτύπημα ήταν από τα ηδονικότερα αισθήματα που είχα ρουφήξει.
Όταν ένιωσα ικανοποίηση από τις δοκιμές μου την άρχισα με σιγανά χαστούκια στα πισινά τα οποία απέκτησαν ολοένα αυξανόμενη ένταση. Από εδώ και πέρα μιλούσε μόνο το ένστικτο.
Της έριξα την πρώτη και το "μγκκγκ" μου της ήταν η ανταμοιβή μου.
-'Ένα" είπα. "Αν η ακολουθία δεν φράσσεται από κάποια Lebesgue ολοκληρώσιμη συνάρτηση-"
Δύο
"Τότε μπορούμε να κατασκευάσουμε μια ακολουθία συγκλινουσών κατά σημείο συναρτήσεων..."
Τρία. Μούγκρισμα, δυνατό.
-"...των οποίων ωστόσο το κατά σημείο supremum μπορεί να αποκλείνει..."
Τέσσερα.
"...με συνέπεια να μην μπορείς να περάσεις το όριο έξω από το ολοκλήρωμα"
Πέντε. Έξι. Κλάμα.
"Γιατί το ολοκλήρωμα του ορίου της ακολουθίας σε αυτή την περίπτωση..."
Εφτά. Βογκητό που κόβει το κλάμα. Οκτώ. Εννιά
"...είναι διαφορετικό από το όριο της ακολουθίας που ορίζεται μέσω του ολοκληρώματος."
Δέκα
-"...Οπότε η ολοκλήρωση χαιρετάει."
Σάλιωσα τον πούτσο μου και ανέβηκα στο κρεβάτι. "Μην κουνηθείς" τη διέταξα και τον ακούμπησα στην πίσω τρυπούλα της. Ήταν σφιχτή, ήταν πάντα σφιχτή και αυτό με ξετρέλαινε. Έδωσα μια μικρή ώθηση. Άρχισα να πιέζω πιο δυνατά και ο πούτσος μου άρχισε να πονάει. Ήμουν αλλού, δεν καταλάβαινα τίποτα. Ο πούτσος μου μπήκε σιγά-σιγά και ένιωθα να την ξεσκίζω. Η Μ. βογγούσε και δάγκωνε δυνατά το ύφασμα στα δόντια της. Μπήκα όλος και όταν τα κατάφερα έδωσα μια απότομη ώθηση. Δεν μπορούσε να μπει άλλο αλλά δε με ένοιαζε, να την πονέσω ήθελα. Τραβήχτηκα σχεδόν όλος έξω και ξαναμπήκα. Και ξανά. Και ξανά.
Έκλαιγε.
Άρχισα να τη γαμάω σα να μην υπάρχει αύριο. "Μπορεί και να μην υπάρχει" σκέφτηκα με σαδιστική ικανοποίηση γαμώντας την άγρια από τον κώλο.
-"Ααααχ, έτσι μωρό μου... έτσι, να σου σκίζω το κωλαράκι. Να σε γαμάω όπως γουστάρω. Έτσι. Πες μου, πες μου πως σ' αρέσει να σε γαμάω όπως γουστάρω, σ' αρέσει να σου σκίζω το κωλαράκι".
Είχε σταματήσει το κλάμα αλλά δεν είπε τίποτα απ' όσα της ζήτησα.
Τη γαμούσα άγρια γύρω στο δεκάλεπτο προσπαθώντας να το παρατείνω όσο μπορούσα, κόβοντας το ρυθμό όταν ένιωθα να πλησιάζω αλλά κάποια στιγμή έφτασε το σημείο μη επιστροφής, ήταν αδύνατο να κόψω ρυθμό.
Ό,τι χύσι είχε μείνει από το τσιμπούκι που μου είχα κάνει πριν μιάμιση ώρα πήρε το δρόμο της εξόδου προς τον κώλο της. Κάθισα ακίνητος και το βογκητό της δικιάς μου ηδονής πρέπει να ακούστηκε σε όλο το κτήριο καθώς άδειαζα μέσα της με σπασμούς"
Τραβήχτηκα σιγά-σιγά και την κράτησα μέχρι να δω το χύσι να βγαίνει σιγά-σιγά από την τρυπούλα της. Ο κώλος της ήταν κόκκινος και το όμορφο δέρμα της είχε γίνει σαγρέ.
Η Μ. έπεσε μπρούμητα, δεν μπορούσε να κάτσει. Δεν ήξερα τι να κάνω και πήγα στο μπάνιο και βρήκα λίγη nivea και την άπλωσα πάνω της δροσίζοντας τους γλουτούς της που είχαν ανάψει φωτιά.
Την χάιδεψα.
Γύρισε και με κοίταξε στα μάτια.
-"Αυτό δε θα ξαναγίνει ποτέ" μου είπε και έγνευσα.
-"Σ' ευχαριστώ" της είπα. "Σ' ευχαριστώ που μου το πρόσφερες. Δεν θα ξαναγίνει."
Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει. Δεν ήταν αγάπη, δεν ήταν έρωτας αλλά ήταν όμορφο, στοργικό.
-"Όχι, ματάκια μου, δε θα ξαναγίνει" της είπα. "Σ' αγαπάω"
Δεν μου απάντησε. Δεν περίμενα απάντηση.
Είχαμε μπει στην τελευταία στροφή και το ήξερα. Μ' αγαπούσε αλλά δεν μπορούσε να το διαχειριστεί αυτό. Η επανάστασή της ήρθε σαν λύτρωση.
Στους άλλους τρεις μήνες που μείναμε μαζί δεν επαναλάβαμε κάτι τέτοιο ούτε καν με το χέρι. Η Μ. είχε δει μέσα μου και δεν το είχε αντέξει ή δεν ήθελε να το αντέξει. Χωρίσαμε φιλικά ή τέλος πάντων αρκετά φιλικά ώστε να χαιρετάμε ο ένας τον άλλον όταν τύχαινε να συναντιόμαστε και να μπορούμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με άλλους συμφοιτητές χωρίς δράματα.
Για να πετύχει η σύγκλιση των μελών σε κυριαρχική σχέση χρειάζονται φράγματα. Τα φράγματα μπορούν να μετακινηθούν πάνω ή κάτω ανάλογα τις περιστάσεις, ωστόσο χωρίς αυτά ολοκλήρωση δεν έχει...
...άλλωστε το λέει και το θεώρημα.
