Η κοπέλα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. Είναι κρύο και λιτά επιπλωμένο. Ένας τριθέσιος καναπές, ένα κρεββάτι και τίποτε άλλο. Στον καναπέ κάθεται ένας άντρας. Είναι Ινδός ή Πακιστανός, δεν μπορεί να τον ξεχωρίσει. Από το σώμα του αναδύεται μια αποπντική μπόχα της ιδρωτίλας και απλυσιάς. Ο άντρας τη βλέπει και χαμογελάει πρόστυχα. Παρά το κρύο βγάζει το παντελόνι του και το σώβρακό του. Της γνέφει να έρθει να καθήσει δίπλα του. Τη χουφτώνει βίαια στο στήθος και τη γδύνει. Της πιάνει το κεφάλι και την βάζει να σκύψει πάνω από το γυμνό του πέος. Η κοπέλα με δυσκολία προσπαθεί να καταπιεί την αναγούλα που νιώθει από τη βρώμα που αναδύει το ερεθισμένο όργανό του. Ο άντρας την πιέζει και τελικά το βάζει όλο στο στόμα της. Την πνίγει. Νιώθει ακόμα πιο έντονα την αναγούλα αλλά προσπαθεί να κρατηθεί γιατί ξέρει τι την περιμένει έτσι και δεν τα καταφέρει.
Δεν έχει τύχη σήμερα. Αυτός ανήκει στην κατηγορία των αντρών που δεν τελειώνει εύκολα με μια πίπα. Τον γλείφει και τον ρουφάει με όλο της το είναι να είναι αφωσιομένο σε μια σκέψη: Κάντο χωρίς να κάνεις εμετό. Άντεξε! Άντεξε!
Τελικά ο άντρας βγάζοντας ένα βαθύ βογγητό χύνει μέσα στο στόμα της. Βάζει όλη τη δύναμη της θέλησής της και καταφέρνει να καταπιεί το πικρό του σπέρμα χωρίς να κάνει εμετό και χωρίς να δείξει αηδία.
Μα δεν έχει τύχη σήμερα. Σε λιγάκι έχει ερεθιστεί πάλι και την βάζει να τον γλείψει εκ νέου. Αυτή τη φορά όμως τη σταματάει. Την βάζει να σκύψει και για λίγο θαυμάζει τον κώλο της. Για λίγο. Μετά εισέρχεται βίαια μέσα της. Η κοπέλα μουγκρίζει από τον πόνο. Σα να ήταν σύνθημα αυτό ο άντρας αρχίζει να κουνιέται ακόμα πιο γρήγορα, ακόμα πιο βίαια. Ο κώλος της πονάει και προσπαθεί να βάλει το μυαλό της να πάει αλλού. Μάταια. Δεν είναι η μέρα της.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Μια σκοτεινή φιγούρα διασχίζει βιαστικά ένα σκοτεινό σοκάκι. Παρόλο το βιαστικό περπάτημα δεν έχει αντιληφθεί μια άλλη σκοτεινή φιγούρα που την ακολουθεί. Οι δύο φιγούρες συναντιώνται τελικά και γίνονται μία. Η μία φιγούρα καταρρέει. Η άλλη φιγούρα τη σέρνει και την ακουμπάει σε μια εσοχή. Φεύγει και γυρίζει γρήγορα με ένα αυτοκίνητο με σβηστά φώτα. Ανοίγει το πορτ μπαγκάζ και με κάποια δυσκολία βάζει την άλλη φιγούρα μέσα. Κλείνει το πορτ μπαγκάζ και αφού βεβαιωθεί ότι δεν υπήρχε κάποιος μάρτυρας στο σύντομο δράμα που πέχτηκε, μπαίνει στο αυτοκίνητο και ξεκινάει. Στην άκρη του σοκακιού ανάβει τα φώτα, στρίβει αριστερά και χάνεται μέσα στη νύχτα.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Παρά το κρύο στο δωμάτιο η κοπέλα δεν έχει σηκωθεί από τον καναπέ. Ο άντρας έφυγε αφού την πήρε άλλη μία φορά. Ο κώλος της πονάει. Η πόρτα ανοίγει. Σηκώνεται με το ζόρι και βγαίνει έξω. Στο διάδρομο έχει ευχάριστη ζέστη και η κοπέλα την υποδέχεται με ανακούφιση. Στην άλλη άκρη υπάρχει μια άλλη πόρτα και ο δεσμοφύλακας και δήμιός της την ανοίγει. Είναι η πόρτα του κελιού της. Ένα κρεβάτι, ένας νιπτήρας, μια ντουζιέρα και μια λεκάνη. Και μια κάμερα που την παρακολουθεί μέρα-νύχτα.
Η κοπέλα μπαίνει μέσα και πηγαίνει και σκύβει πάνω από την λεκάνη και ξερνάει. Ο δεσμοφύλακάς της την κοιτάει χωρίς οίκτο και της ανακοινώνει πως ο επόμενος πελάτης θα έρθει σε μια ώρα. Κλειδώνει την πόρτα πίσω του ενώ η κοπέλα ακόμα ξερνάει. Τελικά εξαντλημένη πέφτει στη μοκέτα και βάζει τα κλάμματα.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Ανοίγει τα μάτια της. Δεν αναγνωρίζει το μέρος αλλά αρχικά είναι πολύ ζαλισμένη για να ανησυχήσει. Παραήπιε στο πάρτι της σχολής της χθες. Είναι ξαπλωμένη σ' ένα κρεββάτι με τα ρούχα που φόραγε στο πάρτι. Στους τοίχους δεν υπάρχουν παράθυρα. Μια πόρτα υπάρχει μόνο και αυτή είναι κλειδωμένη. Τραντάζει την πόρτα -έχει αρχίσει να ανησυχεί στα σοβαρά πια- και φωνάζει αν είναι κάποιος εκεί. Δεν παίρνει απάντηση. Χτυπάει την πόρτα με μανία. Τίποτα. Κάθεται στο κρεββάτι φοβισμένη για τα καλά.
-"Ξύπνησες πουτανίτσα;"
Γυρνάει ξαφνιασμένη προσπαθώντας μάταια να εντοπίσει την προέλευση της φωνής. Δεν δίνει καν σημασία στο πώς την αποκάλεσαι.
-"Ποιος είσαι; Πού είσαι; Άνοιξέ μου!"
-"Όλα στον καιρό τους" της απαντάει η φωνή.
-"Άσε με να φύγω! Ποιος είσαι; Γιατί με κρατάς; Άσε με να φύγω!"
Η απάντηση που παίρνει κάνει το αίμα της να παγώσει.
-"Βγάλε το σκασμό πουτάνα αλλιώς δε θα βγεις ζωντανή από αυτή την ιστορία."
Νιώθει ταυτόχρονα φόβο και οργή. Κάτι ωστόσο στη φωνή του την κάνει να καταπνίξει την οργή της. Δεν είναι απλά η απειλή. Είναι η φωνή που την εκτόξευσε. Δεν ήταν οργισμένη. Ήταν... ήταν... τι σκατά ήταν;
Ξαφνικά κατάλαβε. Δεν ήταν απειλή. Ήταν δήλωση.
-"Θαυμάσια" ακούστηκε η φωνή. "Μιας που έβγαλες το σκασμό βγάλε και το φόρεμά σου να δω τα βυζάκια σου."
Η κοπέλα κοκάλωσε από την οργή. Πριν καν καταφέρει να μιλήσει ωστόσο η φωνή τη διέκοψε.
Πάλι ο ίδιος τόνος.
-"Δε θέλεις να μπω στο δωμάτιο και να μην έχεις κάνει αυτό που σε διέταξα."
Πώς στο διάβολο μπορούσε να σε τρομάξει έτσι μια φωνή;
-"Είναι η τελευταία φορά που θα επαναλάβω κάτι χωρίς συνέπειες για σένα. Βγάλε το φόρεμά σου."
Δήλωση. Όχι απειλή, απλά δήλωση. Δήλωση χειρότερη από απειλή.
Ενώ προσπαθούσε να αποφασίσει τι θα κάνει η πόρτα άνοιξε χωρίς να ακουστεί ήχος ξεκλειδώματος και ένας άντρας που φορούσε μάσκα μπήκε στο δωμάτιο. Πριν το μυαλό της καν πάρει στροφές από την απρόσμενη εξέλιξη ο άνδρας την πλησίασε και της έριξε μια γερή γροθιά στο πρόσωπο. Ο κόσμος της γέμισε με αστεράκια. Μέχρι να καθαρίσει το οπτικό της πεδίο ο άντρας είχε εξαφανιστεί από το δωμάτιο. Έτρεξε προς την πόρτα αλλά την βρήκε κλειδωμένη.
-"Πρώτη παράβαση" άκουσε τη φωνή να λέει. "Και τώρα βγάλε το φόρεμα σου."
Αυτή τη φορά υπάκουσε. Γεμάτη ντροπή κατέβασε το φόρεμά της και έμεινε με το σουτιέν της και το στρινγκάκι.
-"Πωπωπωπω κάτι βυζάρες" ακούστηκε η περιπαιχτική του φωνή και την έκανε να νιώσει ακόμα πιο άσχημα. "Καλά σε είχα κόψει τι τούμπανο είσαι" συνέχισε.
Η κοπέλα δεν είπε τίποτα.
-"Για βγάλε και το σουτιέν να δούμε πόσο καλά τα πάνε τα βυζιά σου με τη βαρύτητα."
Δίστασε πάλι.
-"Θέλεις να ανακαλύψεις τις συνέπειες της δεύτερης παράβασης;" την ρώτησε η φωνή.
Η κοπέλα έβαλε τα χέρια πίσω από την πλάτη της και έλυσε το σουτιέν. Το άφησε να πέσει και προσπάθησε να καλύψει με τα χέρια της τα στήθη της.
-"Έλα, άσε τις ντροπές τώρα που μπαίνουμε στο ψητό" της είπε η φωνή. "Κατέβασε τα χέρια σου" συμπλήρωσε.
Νικημένη κατέβασε τα χέρια της.
-"Κατερίνα - Βαρύτητα σημειώσατε 1" είπε η περιπαιχτική φωνή.
Η κοπέλα ακούγοντας το όνομά της ξέσπασε σε λυγμούς.
-"Που με ξέρεις; Ποιος είσαι;"
Έκλαιγε πια με λυγμούς. Κάτι της είπε αλλά δεν το άκουσε.
-"Τι... τι είπες;" τον ρώτησε μέσα στα αναφιλητά της.
-"Αν σου πω θα πρέπει να σε σκοτώσω" της είπε μισοαστεία-μισοσοβαρά.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Οι δικαστές κάθονται στα έδρανά τους ενώ οι παρεβρισκόμενοι στο δικαστήριο στέκονται όρθιοι.
Στη μεριά του κατηγόρου κάθεται μια κοπέλα. Από πίσω της ένας ηλικιωμένος άνδρας. Στη μεριά του κατηγορουμένου βρίσκεται ένας νέος άνδρας.
-"Άρχεται η συνεδρίασις" λέει ο δικαστής. Η δίκη του Ιωάννη Δαβέρη που κατηγορείται για απαγωγή, μαστρωπία και κατά συρροή βιασμό της Αικατερίνης Νικολοπούλου έχει μόλις ξεκινήσει.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Ο δεσμοφύλακας της ανοίγει την πόρτα, και η κοπέλα βγαίνει έξω. Την πιάνει και την πάει σ' ένα δωμάτιο. Ανοίγει την πόρτα και την πετάει μέσα. Παρά το κρύο που επικρατεί στο δωμάτιο εκείνο τρεις άντρες την περιμένουν γυμνοί. Ο δεσμοφύλακας της λέει "Τα παιδιά εδώ είναι από την Αλβανία και εργάζονται σκληρά για το αφεντικό. Κοίτα να τα ικανοποιήσεις καλά γιατί αλλιώς... ξέρεις".
Ήξερε.
Ο δήμιος και δεσμοφύλακάς της βγαίνει από το δωμάτιο και κλείνει την πόρτα πίσω του. Οι τρεις αλβανοί την κοιτάνε ξελιγωμένοι.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.--"Τώρα που είδαμε τα βυζάκια σου για να δούμε και το κωλαράκι σου" της είπε η φωνή.
Κάτι μέσα της έσπασε.
-"Να πα να γαμηθείς παλιοκαριόλη."
-"Δεύτερη παράβαση" της ανακοίνωσε η φωνή.
Πήρε αμυντική στάση περιμένοντας την πόρτα να ανοίξει.
Κενό
Όταν συνήλθε ήταν κρεμασμένη με τα χέρια τεντωμένα. Ένα περικάρπιο με ένα κρίκο σε κάθε χέρι μέσα από το οποίο πέρναγε μια αλυσίδα η οποία ενωνόταν με ένα άλλο κρίκο πάνω σε μια κατασκευή που θύμιζε μονόζυγο. Ομοίως δεμένα και τεντωμένα ήταν και τα πόδια της και το σώμα της είχε πάρει το σχήμα του Χ.
Ο άντρας με τη μάσκα στο κεφάλι ήρθε από μπροστά της και της ανακοίνωσε: "Δεύτερη παράβαση: 15 βουρδουλιές". Τις τσίμπησε τις ρώγες μέχρι που η κοπέλα ούρλιαξε.
-"Αυτό δεν είναι τίποτα, Κατερινιώ μου" της είπε και πήγε από πίσω της. Όταν έπεσε η πρώτη βουρδουλιά της κόπηκε η ανάσα.
-"Ένα" φώναξε ο άνδρας με φωνή αλιωμένη από την ηδονή.
Δύο... τρία... Τέσσερα... κάθε νέος χτύπος που έπεφτε σε ακανόνιστο ρυθμό στους γλουτούς της την διέλυε. Κράταγε την ανάσα της περιμένοντας την επόμενη αλλά η επόμενη δεν ερχόταν. Δεν υπήρχε ρυθμός, δεν υπήρχε τρόπος να μετρήσει το χρόνο, ο πόνος την έκαιγε και τότε έτρωγε ακόμα μία... και ακόμα μία... και ακόμα μία.
Το 15 ακούστηκε σαν η πιο γλυκειά μελωδία στ' αφτιά της.
-"Υπέροχος κώλος" της είπε. "Είναι ό,τι πρέπει για κοκκίνισμα, ίσως τελικά να είναι καλύτερο να είσαι ανυπάκουη, τι λες κι εσύ πουτανίτσα;"
Η κοπέλα έκλαιγε με τρομερούς λυγμούς και δεν άκουγε τι της έλεγε ο βασανιστής της.
Της έλυσε τα χέρια και της τα ξαναέδεσε πίσω από την πλάτη. Ομοίως έδεσε τα πόδια της ώστε με το ζόρι μπορούσε η κοπέλα να περπατήσει. Έτσι την πήγε στο δωμάτιό της.
Η κοπέλα κατέρρευσε.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Γονάτισε μπροστά στον πρώτο αλβανό και τον πήρε στο στόμα της. Οι άλλοι δύο απλά κοιτούσαν.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Όταν συνήλθε ήταν πάλι μόνη της στο δωμάτιο. Γυμνή. Τα μόνα που φορούσε ήταν τα περικάρπια με τους κρίκους στα χέρια και τα αντίστοιχα στα πόδια. Οι γλουτοί της έτσουζαν.
-"Κάτσε στα τέσσερα στο κρεββάτι" διέταξε η φωνή.
Η κοπέλα αυτή τη φορά υπάκουσε.
Άκουσε την πόρτα να ανοίγει και έκανε να γυρίσει αλλά η διαταγή του την πάγωσε: "Κάτσε εκεί που είσαι".
Η κοπέλα παραδωμένη έζησε τον πρώτο της βιασμό.
Στον μήνα που την κράτησε την βίασε πολλές φορές από παντού και μόνος του και με άλλους. Στον μήνα που την κράτησε η κοπέλα έζησε τον πιο κοινό εφιάλτη των γυναικών: Σεξουαλική σκλαβιά.
Ποτέ δεν είδε το πρόσωπό του.
Στο μήνα πάνω την άφησε να φύγει.
Πέρασε ένας χρόνος από τον εφιάλτη που έζησε η κοπέλα. Η αστυνομία δεν κατάφερε να βρει το δράστη. Η υπόθεση απαγωγής της εγγονής του μεγιστάνα Ανδρέα Νικολόπουλου που για ένα μήνα είχε συγκλονήσει το πανελλήνιο είχε μείνει ανοιχτή.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Η ετυμηγορία είχε βγει. Αθώος ο κατηγορούμενος. Η κοπέλα ξέσπασε σε κλάμματα. Ο ηλικιωμένος πίσω κοιτούσε απλανής το δικαστή. Η μεριά του κατηγορούμενου ξέσπασε σε πανηγυρισμούς.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
-"Άμεση δράση, παρακαλώ"
-"Καλησπέρα. Ονομάζομαι Χρόνης Καραγιώργης..." είπε και κόμπιασε.
-"Τι συμβαίνει" τον ρώτησαν από την άμεση δράση
-"Δεν... δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ότι έγινα μάρτυρας απαγωγής."
-"Παρακαλώ πείτε μας τι συμβαίνει".
Ο Χρόνης Καραγιώργης διηγήθηκε τι είχε δει.
-"Το θύμα είναι άντρα ή γυναίκα;"
-"Δεν... δεν είμαι σίγουρος. Είχε σκοτάδι και δεν βλέπω και καλά."
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Ακόμα και στην ψυχολόγο πήγαινε με τον παππού της. Εκεί καθισμένη στο χώρο αναμονής με τον παππού της να της χαϊδεύει το χέρι άκουσε μια φωνή που δε θα μπορούσε να ξεχάσει ποτέ: "Καληνύχτα κυρία Δεσποτοπούλου, θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα".
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-Ο πρώτος αλβανός χύνει στο στόμα της. Ο επόμενος την βάζει να σκύψει μπροστά του και τρίβει το όργανό του στο πρόσωπό της. Ο τρίτος πάει από πίσω της και αφού σαλιώσει το πέος του εισδύει από πίσω της. Νιώθει τα σωθικά της να ξεσκίζονται, ο τρίτος της παρέας τον έχει πολύ μεγάλο αλλά με το που ανοίγει το στόμα της ο άλλος την μπουκώνει. Ενώ την γαμάνε με μανία το μυαλό της είναι ακόμα στα λόγια του γέρου πριν την παραδώσει στο δεσμοφύλακα.
-"Μου πήρε δύο χρόνια και μου στοίχησε ένα σκασμό λεφτά η αλλαγή φύλου. Τα μαστιγώματα που έχεις φάει ωστόσο δεν είναι η πραγματική σου τιμωρία. Η πραγματική σου τιμωρία Γιάννη Δαβέρη αρχίζει τώρα."
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Οι αλβανοί έχουν τελειώσει και έχουν φύγει. Είναι πεσμένος στο πάτωμα και ξερνάει. Ο κώλος του πονάει. Το δωμάτιο είναι κρύο... όπως ο τρόπος με τον οποίο σερβίρεται σαν πιάτο η εκδίκηση.
